Rozdział 7

  Byłam zszokowana tym co zobaczyłam. Miałam poznać chłopaków z Afromental, ale nie tak bardzo, przynajmniej nie na razie. Stałam jak wryta. Tomson tak samo. Chłopaki z zespołu kiedy nas zobaczyli zawstydzili się i ucichli. Nastała nie komfortowa cisza. Patrzyłam na wszystkich pokolei. Żaden z nich nie wiedział co powiedzieć. W końcu zaczął Tomson.
- Martyna ja... - chciał coś powiedzieć ale ja już nie wytrzymałam. Wybuchnęłam śmiechem.
Śmiałam się na prawdę długo - Przepraszam. - wykrztusiłam z Siebie.
- Martyna może poszłabyś mi kupić kawy? Automat jest piętro niżej.
- Jasne. - i zeszłam na dół do automatu.

*Tomson*

- Popier**liło Was?! - krzyknąłem

- Tomson, stary słuchaj. Była tu jakaś babka. Ona do nas, że chce nas na okładce jakiegoś tam magazynu. - zaczął Baron.

- To my sobie myślimy 'Skoro i tak czekamy na Ciebie, to czemu nie'. Zrobiła nam pare fotek, a potem zapytała czy chcielibyśmy pamiątkowe zdjęcie w bokserkach. - dodał Łozo

- A, że wczoraj troche nas poniosło z alkoholem zgodziliśmy się. - odparł Śniady

- No dobra wiem, że często przesadzacie z procentami, ale to ku*wa nie mogliście się ubrać?! - zapytałem wkurzony.

- No mogliśmy, ale jak się potem okazało, że ta babka to nie jest ani fotograf, ani reporterka ani nic, tylko nasza zbzikowana fanka... - powiedział Dziamas

- A do tego zabrała nam ku*wa wszystkie ciuchy. 

- Nie mogliście jej złapać? - zapytałem rozbawiony.

- Tsa...Jak chcesz to lataj sobie w samych bokserkach goniąc jakąś laske... - dodał Torres, a ja zacząłem się śmiać.

- Tak tak, śmiej się. Kiedyś po koszykówce, jak zabierzemy Ci ciuchy ciekawe czy też będziesz się tak śmiał. - odpowiedział Lajan.

- Ku*wa! Wy to jednak jesteście idiotami!

- Co? - zapytali wszyscy na raz.

- Każdy z was w szafce ma ciuchy na zmiane. - zacząłem się śmiać, a oni wszyscy najpierw spojrzeli na siebie a potem sami zaczęli się śmiać. 

- Idźcie się ubrać, zanim wróci Martyna.

- No już idziemy..- i wszyscy poszli się ubrać. 

Siadłem na krześle i położyłem nogi na biurko, czekając na nich albo Martyne. Wtedy dostałem sms-a.

'Czemu Cię dzisiaj nie było? Tęsknie. Twoja M.' Ku*wa znowu ona? Niech się ode mnie odwali. 

- Już jestem. - weszła Martyna i postawiła kubeczek gorącej kawy. 

- Dzięki słońce.

- A gdzie reszta Afromentalowców? - zapytała jeszcze rozbawiona całą tą sytuacją

- Poszli się ubrać.

- Czy możesz mi powiedzieć dlaczego oni byli w samych bokserkach? - i znowu wybuchnęła śmiechem. Opowiedziałem jej o tym wszystkich co powiedzieli mi chłopaki. Wybuchnęła jeszcze większym śmiechem.

- Jesteśmy! - krzyknął Wojtek wchodząc.

- No, a teraz kochanie przedstawię Ci naszych golasów. - Martyna znowu zaczęła się śmiać. A chłopaki zrobili minę 'Poker Face'.

- No co...Było się ubrać. - zaśmiałem się. 

- Haha, bardzo śmieszne -_-.
- No dobra to tak. Martyna to jest Wojtek czyli Łozo; Olek czyli nasz Baruś...y znaczy Baron; Tomek jako Torres; Grzesiu czyli Dziamas; Bartek jako Śniady i oczywiście Wojtek numer 2 jako Lajan. No i ja Tomek jako Tosmon! A to Martyna.
- No czeeeść - powiedział Łozo, całując Martyne w rękę jak prawdziwy Gentelmen.
- Tsa...Oszczęść sobie Łozuś. - zaśmiał się Baron.
- Dobra to ja odwiozę Martyne i jestem spowrotem za pół godziny.
- Nie, zostań ja wróce sobie taksówką. I tak umówiłam się z Amelą.
- Hm..Amela a kto to? - zapytał zaciekawiony Łozo
- Moja przyjaciółka. Nie bój się jeszcze ją poznasz. Nie przeszkadzam już więcej, uciekam. Buziaki. - i wyszła.
- Martyna.! - wybiegłem za nią na korytarz
- Hę?
- Pamiętaj o obiedzie. - mrugnąłem do niej oczkiem.
- Jasne, - pocałowała mnie na pożegnanie, uśmiechnęła się i wyszła.

*Martyna*

Wyszłam przed budynek i złapałam pierwszą lepszą taksówkę i pojechałam pod blok Amelii. Na szczęście mieszka niedaleko domu Tomsona. Szybko wstukałam kod dostępu i weszłam do środka. Zapukałam do drzwi i od razu otworzyła mi Amela. W tej chwili nie miała żadnego faceta więc przez jakiś czas mieszkała sama.

- No czeeeeeść. - zawołałam. Przypomniałam sobie obraz chłopaków w bokserkach i się zaśmiałam.

- No hej...Coś ze mną nie tak? Mam coś na twarzy?

- Nie nie...

- To mogę wiedzieć czemu sie ze mnie śmiejesz?

- Oj zaraz Ci opowiem. Mogę wejść?

- Jasne, chodź.

Weszłyśmy do środka. Opowiedziałam jej całą historie z Marcelem, że mieszkam u Tomsona, że poznałam chłopaków z Afromental, choć pierwsze wrażenie było trochę...zadziwiające? Oryginalne? 

- Co? Hahahaha! ♥ To musiało być świetne. Ale dlaczego o historii z Marcelem dowiaduje sie dopiero teraz? Myślałam, że powiesz mi od razu jak coś się stanie..

- Wiem, przepraszam, ale tyle sie działo, że nie było kiedy. Ale wiesz Tomson dał mi ultimatum..

- Co Ci dał? - zapytała zdezorientowana.

- No..Oj jak Ci to wytłumaczyć. Tak jakby przysługa za przysługę...

- No...? - dopytywała

- Muszę mu robić obiady.

- Serio? Hahahahahaha...ale untimatum. 

- Ultimatum. 

- Oj tam.

- No więc, będę musiała już lecieć, ale wiesz dziś jak wspomniałam Tomsonowi, że do Ciebie jadę, to Łozo był na prawdę zaciekawiony Tobą. Chciał wiedzieć kim jesteś itd. 

- O miło. - uśmiechnęła się.

- Mam pomysł!

- No dawaj! - dodała Amela.

- Na obiad zaproszę Łoza.

- No okej...Ale po co...Troche nie rozumiem.

- Oj...skoro chciał Cię tak poznać to pozna - dodałam.

- A...rozumiem. Mam czuć się zaproszona na obiad? ^^ - zapytała

- No tak. Ale musisz mi pomóc w nim

- Okej, tylko wezmę ciuchy na zmiane. - szybko poszła po torbę wpakowała jakąś sukienke i szpilki i wyszłyśmy. Wsiadłyśmy do samochodu Amelii i ustawiłam adres domu w GPS-ie. Za około 10 minut byłyśmy na miejscu. Co prawda tylko chwilkę. Przez ten czas wzięłam jakieś torby na zakupy i zadzwoniłam do Tomsona aby zaprosił Łoza na obiad. Był zachwycony tym pomysłem.A Amelia zdążyła obejrzeć dom.

- No..Umiesz się ustawić.

- Sie wie! - zaśmiałyśmy się. 

Pojechałyśmy do najbliższego supermarketu i zrobiłyśmy zakupy. 

- Hmm...To co mamy w dzisiejszym menu szefowo? - zapytała Amelka

- Hmm...Co powiesz na faszerowanego kurczaka prażonymi warzywami i do tego tłuczone ziemniaki. 

- No nie będzie źle...- dodała. - A faszerowałaś kiedyś Kurczaka? Bo ja nie.

- Nie. - zaśmiałyśmy się.bo

- Schabowe! - rzuciłyśmy obydwie.

Zrobiłyśmy zakupy i wróciłyśmy do domu. Od razu zaczęłyśmy robić obiad. Zbliżała się 17, obiad był gotowy, natomiast my nie. Szybko poszłyśmy do łazienki i obydwie wyprostowałyśmy sobie włosy. Założyłam czerwoną sukienkę i czarne szpilki, a Amela granatową również z czarnymi szpilkami. Schodząc na dół. Zobaczyłam, że Tomson podjechał na podjazd razem z Łozem.

- Amela! Już są!

- Idę.

Stanęłyśmy przed dużym lustrem na korytarzu i patrzyłyśmy na siebie. Wyglądałyśmy na prawdę bosko. Zrobiłyśy sobie kilka zdjęć i odkręciłyśmy się  akurat weszli chłopaki. 

- Hej! No... Się odstawiłyście.

- Dla Ciebie zawsze. - powiedziałam i pocałowałam Tomka.

- Yhyyhy..

- A...Amela to Wojtek czyli Łozo, Wojtek to Amelka. 

- No czeeeeeść - i znowu zachował się jak Gentelman.

- Mam wrażenie, że witasz tak wszystkie nowo poznane dziewczyny.  - zaśmialiśmy się

Usiedliśmy do obiadu. To była na prawdę świetna atmosfera. Przez to, że wszyscy się napili Wojtek i Amelia nie mogli wrócić do domu. Wydaje mi się, że spodobali się sobie. Kiedy skończyliśmy sprzątać po obiedzie była godzina 22. Chłopaki musieli na 10 być w studiu, więc mieliśmy iść spać.

- Tylko wiecie co...Jest problem. Mam tylko jedno łóżko dwuosobowe i sofe. - dodał Tomson.

- Nie ma sprawy. Prześpię się na kanapie - rzucił Łozo.

- No to dobranoc. - i poszłam z Tomsonem do Sypialni... Trochę działo się tej nocy pomiędzy nami. Ale w końcu jesteśmy razem.

*Amelia*

Spojrzałam na zegarek. Była 23, a ja nadal nie spałam. Cały czas myślałam o Wojtku. Cały wieczór rozmawialiśmy...Niemożliwe, żebym się zakochała od pierwszego wejrzenia. A może... Ale najbardziej nie daje mi spać ta myśl, że Łozo śpi na kanapie. Zakręciłam się w kołdrę i zeszłam na dół. Przechodząc obok drzwi Tomka i Martyny usłyszłam różne dźwięki. Cicho się zaśmiałam i zeszłam na dół. Wojtek też nie spał.

- Nie śpisz? - zapytał kiedy mnie zobaczył.

- Nie mogę, a Ty czemu nie śpisz?

- Szczerze? Mają nie wygodną kanapę.

- To chodź położysz się w sypialni. - zaproponowałam

- Nie pozwolę Ci spać na kanapie. Idź spać.

- Co? Nie mam zamiaru spać na kanapie. Chodź. - złapałam go za rękę i poszliśmy na górę. Położyłam się, a on obok. 

- Dobranoc. - szepnęłam

- Dobranoc. - odkręciłam się plecami do niego... Nie mogłam zasnąć. Cały czas czułam jego wzrok na sobie. Odkręciłam się, patrzył się na mnie.

- Śliczna jesteś wiesz? - powiedział i się uśmiechnął, a ja odwzajemniłam to. Nie wiem kiedy, ale nasze usta się zbliżyły. Pocałunek był namiętny... Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. Przytuliłam się do niego i usnęłam.